Tokyo Story 東京物語 | |
---|---|
Κινηματογραφική αφίσα της ταινίας στην Ιαπωνία | |
Σκηνοθεσία | Γιασουζίρο Όζου |
Παραγωγή | Τακέσι Γιαμαμότο |
Σενάριο | Κόγκο Νόντα και Γιασουζίρο Όζου |
Πρωταγωνιστές | Σίτζου Ρίου, Σετσούκο Χάρα, Σιέκο Χιγκασιγιάμα, Εϊτζίρο Τόνο, Χαρούκο Σουγκιμούρα, Κιόκο Καγκάγουα, Νομπούο Νακαμούρα, Σο Γιαμαμούρα και Kuniko Miyake |
Μουσική | Κότζουν Σάιτο |
Φωτογραφία | Γιουχάρου Ατσούτα |
Μοντάζ | Γιοσιγιάσου Χαμαμούρα |
Εταιρεία παραγωγής | Shochiku |
Διανομή | Netflix |
Πρώτη προβολή | 3 Νοεμβρίου 1953 (Ιαπωνία)[1] και 13 Μαρτίου 1972 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[1] |
Διάρκεια | 136 λεπτά |
Προέλευση | Ιαπωνία |
Γλώσσα | Ιαπωνικά |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
To Tokyo Story (ιαπωνικά: 東京物語, χέπμπορν: Tōkyō Monogatari) είναι μία ιαπωνική δραματική ταινία του 1953, σε σκηνοθεσία Γιασουζίρο Όζου. Το σενάριο γράφτηκε από από τον ίδιο τον σκηνοθέτη σε συνεργασία με τον Κόγκο Νόντα. Πρωταγωνιστούν Σίτζου Ρίου, Σιέκο Χιγκασιγιάμα και Σετσούκο Χάρα. Η πλοκή της ταινίας επικεντρώνεται σε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που ταξιδεύει στο Τόκιο ώστε να επισκεφτεί τα παιδιά του. Η ταινία τονίζει την αντίθεση της αντιμετώπισης που δέχεται το ηλικιωμένο ζευγάρι από τα αδιάφορα παιδιά του και τη χήρα νύφη τους, που τους συμπεριφέρεται με καλοσύνη.
Το σενάριο που γράφτηκε σε 103 ημέρες,[2] είναι ελαφρώς βασισμένο στην αμερικανική ταινία Make Way for Tomorrow (1937). Στην αρχή ο Νόντα, είχε προτείνει στον Όζου να διασκευάσει ουσιαστικά το αμερικανικό έργο,[3][4] όμως ο δεύτερος δεν το είχε δει. Ο Όζου ξεκίνησε τη σκηνοθεσία του με ηθοποιούς που είχε συνεργαστεί αρκετές φορές παλιότερα. Η ταινία κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία το 1953 και δεν σημείωσε κάποια επιτυχία στο εξωτερικό, καθώς όπως λέγανε οι Ιάπωνες διανομείς παρά ήταν "ιαπωνική". Ωστόσο, το 1957,[5] παίχτηκε στο Λονδίνο και κέρδισε το Sutherland Trophy.[6] Το 1972, προβλήθηκε και στη Νέα Υόρκη,[7] και απέσπασε πολύ καλές κριτικές.
Η ταινία θεωρείται ως το σπουδαιότερο έργο του Ιάπωνα σκηνοθέτη, Όζου, ενώ συγκαταλέγεται και στις σπουδαιότερες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ. Το 2012, σε ψηφοφορία του Sight & Sound, σκηνοθέτες του κινηματογράφου, το ψήφισαν ως τη σπουδαιότερα ταινία όλων των εποχών.